Aşkın Kokusu;

         Aşıksan yoksun bu dünyada. Yaşıyorsan da aşık olmalısın değil mi! Çok mu karmaşık. Var mı ki aşk kadar karmaşık olan. Kim anlamış ki, ne anlatsın. Sadece yerini dolduramadığım, hiçbir zaman hiçbir şeyle kıyaslayamayacağım.

         Aşkın kokusunu sürünmüştü o gece.
         Koyu karanlık altında dizleri de titredi.
         Korkusundan uzatamaz ki ellerini.
         Sadece günün yüzünü göstermesini istedi.

         Gün yüzünü yeni göstermişti. Tatlı bir fısıltı duyar gibiydi. Sanki arka fonda hep aşk şarkıları çalıyormuş gibi her yerde. Peki yüzü neden pespembe olmuştu. Titrek bakışlarını da görüyorum ta uzaklardan. Aklıysa durağan, düşünmeye gerek yok ki hiçbir şeyi.

         Şimdiye kadar çekmediği bir acıymış aşkın kendisi, işte o an anlamıştı. Varken sevdiğin yanında; hep senle mi kalacak ya da bir gün gidecek mi sorgusu sisli dar bir sokak gibi. Ya yokken sevdiğin yanında; öylece karalanmış bir sayfa, kokusuz solgun papatya ya da kısaca eksik olan her şeydir ya hayatında. İşte kısaca öyle.

         Bildiğin masalları bir daha dinlersin sonu değişecek mi diye. Az önce çok ağladığın filmi bir daha seyredersin bir zaman sonra aynı tutkuyla. Peki neden ürkek tutarsın sevdiğinin ellerini gideceğini bildiğin halde. Gözlerini kaçırırsın gözlerinden, gittiğinde özleyeceğini bildiğin halde. Neden kızarsın sonra da aşkın varlığına ki aşk mı karmaşık yoksa sen mi?

         Susmak, sessiz kalmak, söylemek istemediğin her şeyi incitmeden anlatmanın en kolay yolu. Hadi incit beni aşk diye başlarsın ve de söyle ne varsa içinde bana dair olan diye de devam edersin. İncinirsin, düşersin dizlerinin üzerine ne olur sus de. Var mı ki aşk kadar zalim olan da sen ne beklersin bir zalimden.

      Sen yinede, bırak uçup gitsin deme ümitlerine. Bırak kendini kara sulara. Aksın nerelere isterse. Boğulursan boğulursun. Ya boğulmazsan! Belki de sana aşık olacak aşk o kara suların içinde bir yerlerde. 

                Osman Şimşek - 26.02.2010-15.08